rit 19: denderen met vleugels
13 augustus 2012 - Londerzeel, België
Gisteren hebben we niet alles durven vertellen. Er werd immers zo hard gelachen met de avonturen in Doornik van de verkenners. Maar na een nachtje slapen beseffen we dat die verhalen later toch door heel het Graf zullen gonzen en dan vertellen we het liever zelf. De verkenners waren gisteren immers volledig het noorden kwijt. Bij sommigen lag het misschien aan de duvel of leffe op nuchtere maag, maar de cola zeroman kon dat excuus niet inroepen. Weliswaar hadden we bij het binnenkomen van Doornik wel een pijl gezien, maar door de dubieuze richting was er twijfel gerezen. Een terrasje in Doornik bracht soelaas voor de droge keel, maar niet voor de juiste richting. Ondanks aanwijzingen vanuit het campingfront kwamen we plots terecht op de weg naar Kortrijk en draaiden we net niet de autostrade naar Brussel op. Uit armoede kwam de Gids ons dan maar halen in het centrum van Doornik. Dank je, Frederik, zonder jou hadden we het nooit gevonden.
Vandaag gingen we beter doen. Standaard wordt er smalend al door de rest 20% extra bijgerekend bij het totaal voor de verkenners. Vandaag waren we vastberaden om beter te doen. Op slinkse wijze wisten echter Zijne Wijsheid en de Kolonel deze morgen te ontkomen zonder de verkenners. Ach, hen hadden we niet nodig. Camping uitrijden en meteen een rond punt lachtte ons toe. ‘Ga naar het oosten: Rue Orient’. Duidelijker kan toch niet? We beanden wat rond, maar geen rue l’orient te bekennen. Dan maar op zijn Romeins en kijken naar de stand van de zon, maar hoopvol zag het er allemaal niet uit na 5 km. Uiteindelijk toch dat bordje Havinnes, waar we na 7 km arriveerden. ‘Slechts’ 3,5 km te veel. Maar we namen ons voor dat dat het echt het laatste zou zijn.
Het dorpje Maude kwam in zicht en ook de achterhoede dook plots op. Even een lachje naar de Kolonel en zijn volgers en terug op pad. We moesten de pijl ‘centre sportive et culturel’ volgen. Die wees links, de routeplanner zei rechtdoor. Alweer verwarring. Naar links dan maar en we doken opnieuw de heuvels in. We reden een klein, stil dorpje in wiens naam me ontsnapt. Groot was de consternatie toen we weer op de weg naar Maude terecht kwamen. Het bleek maar een foutje te zijn van 13 km. Toch maar terug naar die stomme pijl. Na een uitvoerige studie bleek die eigenlijk een beetje schuin te staan. Dank u, pijlenzetters.
Maar we verloren de glimlach er niet bij. Of dat kwam door het weedveld dat we tegenkwamen, laat ik in het midden. We doorstonden nog de spottende opmerkingen van de Kolonel, Greet en Jozef toen we hen voor een tweede keer passeerden. Ach ja, die mogen ook hun pleziertje hebben. Lessines was het laatste franstalig dorpje waar we de Dender zouden opdraaien en dan was het 40km rechtdoor. De routebeschrijving was simpel en toch … Na een kilometer of 7 nog steeds geen Dender te zien. Toch maar even de kaart bovenhalen. Een echte man weigert immers de weg te vragen. Enfin, uiteindelijk draaiden we de rivier op die we al zolang zorgden. Voor de goede verstaander, het fietspad er naast uiteraard.
En dan kon het echt niet meer fout lopen. 40 km rechtdoor tot in Aalst. We waren 3 km ver toen plots een sirene begon te loeien. Het gaat toch niet waar zijn he? Een duistere figuur kwam even een kijkje nemen. Bij het zien van zoveel onschuld besloot ze ons met gerust te laten. En toen gebeurde het ondenkbare, we bleven op de juiste weg op zoek naar de bus. We bereidden ons al voor op elk mogelijk hoongelach. 30km later was het zover. We probeerden voor enige afleiding te zorgen door iemand bijna van de baan te rijden (sorry, Jesse), maar aan een lichte (?) spot ontsnapten we niet. De balans: 25 km extra op de teller.
In Aalst stond de Vaggoeroe en Mia van de Vag te wachten in een mooi parkje. Een perfecte beschrijving in een berichtje bleek weer te moeilijk te zijn. Straatje in, straatje uit, toch maar even bellen, parkje door. Enfin, het had heel wat voeten in de aarde om ze te vinden. Bij mezelf ontstond toch een lichte vorm van frustratie toen de bus op hun sokken 2 minuten later er door kwam. We geloven stilaan echt dat ze kunnen toveren.
Maar het decor was schitterend en de koekjes waren lekker. 2 redbullmeisjes voorzagen ons van extra vleugeltjes voor de laatste 25 kilometer. De verkenners namen het zekere voor het onzekere en kozen het spoor van Zijne Wijsheid. ‘Ga nu’, zei hij enkele kilometers later, ‘het is nu enkel rechtdoor’. En als hij het zegt…
Zijne Wijsheid had gelijk, zoals altijd. En na 131 km draaiden we de camping op. 25 kilometer te veel en wat is 20% van 107 ongeveer?
Een dagje uit het leven van de verkenners. Die van de bus beleefden wellicht de Dender op een andere manier en dan zwijg ik nog over de fruitsappen van de overhitte kolonel en andere oranginastory ‘s.
Ach ja, het zijn net deze avonturen die ik zo hard ga missen.
Groetjes,
Tom
PS Beanen is blijven rondjes draaien op een rond punt tot je zeker weet welke richting je uit moet. Kwestie van mee te zijn in het Zaragozavocabularium.
Ik wens u allen nog een gezellig 'laatste avondmaal' toe en morgen een veilige thuiskomst!
Ook de weergoden zijn met u.Moesten jullie morgen te weinig km in de benen hebben, dan kunnen jullie altijd nog enkele plaatselijke rondjes rond de abdij fietsen alvorens op de terreinen van sporta neer te strijken! Groetjes aan elk van u!
Worden het woensdag ook 50 ipv 30 km? Of kan ik beter niet in de buurt van Martine rijden?
Blijven oefenen, verkenners, blijven oefenen. Ge hebt nog 2 dagen en o wee,Tom, als ge ons niet recht naar Turnhout brengt...
Alles wordt zo vrolijk beschreven. Toch hebben jullie heel hard moeten vechten soms.. maar het gevoel van overwinning daarna, moet zo deugddoend zijn. Jullie gaan deze belevenissen missen, maar wat er opgebouwd is tussen jullie blijft voorgoed. Ik heb genoten van de verhalen en de foto's. Elke dag ging ik kijken hoeveel km jullie de volgende dag moesten doen... maar jullie deden altijd meer.
Tom en Martine en Co, denken jullie dat jullie de weg kennen van Tongerlo naar Turnhout?
Ik heb een enorme bewondering voor al degenen die hebben mee gefietst. Als ik een hoed droeg, zette ik hem af voor jullie.
Tot heel binnenkort!
Tot morgen
Mopje van Bavo voor de moraal:
Er liepen eens 2 zandkorrels in de woestijn. Zegt de ene tegen de andere: "Help! We zijn omsingeld!"
Nog veel zoek- en fietsplezier!
Het kilometeraantal op papier lijkt al zo onoverkomelijk veel, wat de kilometerteller weergeeft, daar heb ik zelfs geen woorden voor...
Ons Anna en ik doen er morgen 38,7 van Vosselaar naar Tongerlo, langs de knooppunten.
Voor woensdag zijn we er gerust in: de tocht Tongerlo-Turnhout is onder politiebegeleiding en die zullen toch niet verkeerd rijden zeker ?
Geniet nog van de komende momenten, ze zijn kostbaar...
Tot morgen.
Wat betreft mijn rol als gids: ik heb dit zeer graag gedaan! Toen ik hoorde dat jullie op de baan richting Kortrijk zaten moest ik echter handelen!
Morgen met goeie moed richting Tongerlo en 's avonds een oververdiende barbecue!
Ik smeer mijn benen alvast in voor de tocht richting Turnhout!
DANK JULLIE WEL dat we via deze blog mochten mee genieten van jullie (om)wegen. Chapeau of beter nog 'hoedje af' zoals zr. Mieke het zegt.
Morgen vertrekken we met een klein groepje fietsend naar Tongerlo. Ik heb nog een bedje in het gastenkwartier van de abdij kunnen strikken. Het wordt een minipelgrimage waar ik erg naar uitkijk. Afscheid van 't Graf in Tongerlo waar ik al sinds 1996 jaarlijks (tot 2010) op retraite trek...
Graag tot gauw met vele (ex-)graffers!
Kristien
De laatste loodjes ...nog maar 2 dagen.
Dat zal voor jullie allemaal wel gek zijn.
Des te meer reden om er extra van te genieten!
Misschien nog een nummer om in de stemming te komen voor woensdag? (met bijhorende choreo :) )
http://www.youtube.com/watch?v=-QG36Y_4cJA
Beleef nog veel avonturen en tot gauw!
Veel plezier nog met de rit naar Tongerlo. Niet verkeerd rijden en al wat jullie nog wilden doen VANDAAG DOEN!
Hier zijn 2 kindjes toch wel ongeduldig aan't worden om oma en opa terug te zien. En de mama en papa van hen gaan natuurlijk ook blij zijn om jullie terug te zien! We kijken ernaar uit!
Tot morgen!
Knap, geweldig, super, fantastisch, ... nog even volhouden en tot morgen, allemaal.
Martine, ik zal zo blij zijn om je terug te zien:-)
Met zo'n toffe groep én Martine erbij moet dat ook een fluitje van een cent zijn! :-)
Maar met of zonder filmpje: JULLIE HEBBEN DIT ALLEMAAL GEWELDIG GEDAAN (of is 't doorstaan?)!!!
En dat was dan mijn laatste reactie... snif snif... want hoe blij ik ook ben dat jullie (bijna) terug zijn, met spijt in het hart moet ik jullie melden dat ik deze blog ook zal missen!
Hartelijk dank dat we mee mochten proeven van jullie fantastische onderneming.
Hopelijk rij je vandaag niet te veel extra kilometers, want hoe gaat dat spreekwoord van dat paard of stalen ros en zijn stal ook al weer...
Geniet nog van jullie avondje bij de zusters straks en morgenavond welverdiend in jullie eigen bedjes!!!
Groetjes en hier zouden de kids zeggen "nee mama, geen twee dikke duimen, maar twee dikke duimen en twee dikke tenen!"
Liesbeth, Hedwig & Els