rit 21: vlammetje
15 augustus 2012 - Turnhout, België
Het was vandaag de laatste dag. Een dag die vreemd aanvoelde. Weliswaar zouden we nog een laatste keer op de fiets kruipen, maar het zou niet meer met de pelgrims alleen zijn. Ik keek even naar de poort waar dadelijk alle mensen zouden binnenstromen. De eerste fietsers doken even later op. Ik vond het een beetje gek dat enkele bloglezers plots een gezicht kregen. Maar je voelde onmiddellijk de warmte en de appreciatie van de mensen en de blijheid om ons te zien.
Met meer dan 200 fietsers trokken we door de Kempen. Ik had me laatst gezet. Kwestie van niemand ongerust te maken dat we verkeerd zouden rijden. Het was een lange colonne die zich door het kempenland slingerde. Ik werd er door geraakt. Dit had ik nooit voor mogelijk gehouden.
En toen verscheen het bordje Turnhout. Ik keek even naar de fietser voor mij. Haar tenueke had het opschrift: Zaragoza - Turnhout. We waren dus echt op de eindbestemming. We zouden het echt halen. Een gevoel van dankbaarheid, droefnis en blijheid ging door me heen. Dankbaar dat ik dit mocht meemaken, droefnis omdat het voorbij was, blijheid omdat we de tocht tot een goed einde hadden gebracht.
Vlak voor de schoolingang stonden de zusters ons al toe te zwaaien. We hadden het enthousiasme van de Zaragozazusters al ervaren, maar zij moesten helemaal niet onder doen. We hielden even halt. Gaven elkaar nog een laatste hand, knuffel en zoen en reden toen de school binnen. Ik heb al veel woorden gebruikt de laatste weken, maar het is onmogelijk te beschrijven wat door je heen gaat als je door zo 'n joelende massa begroet wordt. Het was hartverwarmend.
De priorin nam het woord. Ik moest af en toe lachen met haar woorden, maar in de eerste plaats raakte het ons allen. Zij waren van meet af aan grote supporters en dat hebben we gevoeld. We zijn blij dat we in het feestjaar iets voor hen hebben kunnen betekenen.
Ik herlees de blog en probeer nog juistere woorden te vinden, maar ik besef tegelijk dat ik nooit kan beschrijven hoe ik me gisteren voelde. Dank u fietsers en sympahtisanten voor die overweldigende aankomst. Dank u zusters voor jullie enthousiasme. Dank u bloglezers voor jullie reacties. Dank u vag- en mobilhomehelpers om zo veel voor ons klaar te staan. Dank u pelgrims, het was een voorrecht om met jullie deze tocht te maken.
Ik zit nu terug thuis. De medaille die ik kreeg, hangt hier voor mijn neus te pronken. Ik kijk er vaak dromerig naar. De verhalen borrelen in mij op en denk aan veel dingen terug. Dit gaat nog lang nazinderen en het maakt me zelfs een beetje bang om terug het gewone leven in te stappen. Het gaat toch even wennen zijn.
Gisterenochtend trokken we naar de abdij van Tongerlo. We brandden nog even een kaarsje met z'n allen zoals we al zoveel gedaan hadden deze tocht. Die kaars zal uitdoven.
Maar de zaragozavlam in ons hart zal voor eeuwig branden.
groetjes,
Tom
GEWELDIG GEDAAN ALLEMAAL!!! EEN SUPERPRESTATIE!!!
En speciaal voor Tom een dikke proficiat dat je deze blog zo boeiend en aanstekelijk geschreven hebt, zo hadden we ook het gevoel dat we er een beetje bij waren! Bedankt Tom (en ook om zo goed op Martine te passen - en zij op jou ook natuurlijk met de boterhammetjes! hihi)
Mooie herinneringen, geweldige ervaringen, verbondenheid, en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Pelgrimmers (en daar horen zeker ook de logostieken bij), rust goed want het nieuwe schooljaar komt dichtbij en dan zijn we weer bij de werkelijkheid.
Van pure emotie moest ik bij deze laatste blog een traan wegpinken! Voor mij, als lezer van je dagelijkse blogs, voelde het als een voorrecht aan jullie te mogen vergezellen onder de veilige begeleiding van de Turnhoutse politie als verkenners. Ze kennen alleszins de weg tussen Tongerlo en Turnhout perfect en het werk van de estafetten was te bewonderen!
De toespraak van Zuster Hélène raakte iedereen diep. Maar vooral het enthousiasme, de vriendschap en het samenhorigheidsgevoel van alle "grafsupporters" viel ons op.
Een gebeuren dat alleen mogelijk is met vrienden "die ervoor gaan".
Bedankt aan iedereen! snif - snif
Los amo a todos!
Slingerend door de Kempen. Ook dat was een unieke belevenis. Op de Rode Koer terecht hulde. Klokkengeluid. Aangrijpende woorden van zuster Hélène. De voorstelling door Hilde. Eindelijk kregen al die voornamen een gezicht! We hebben er thuis nog uren over verteld. Wat moet dat dan bij jullie, pelgrims, wel niet zijn! Proficiat, proficiat, maar vooral gefeliciteerd (de wortel van het woord felix = geluk): blijf gelukkig om wat je gepresteerd hebt. Jullie, pelgrims van en voor het Heilig Graf. Daarin delen we met honderden, ook al hebben we alleen de Blijde Intrede mee gefietst.
Nogmaals bedankt voor jullie warm onthaal met een super lekker koel ijsje!
Ik twijfelde er eigenlijk niet aan maar nu heb ik met eigen ogen gezien dat ons Martine het goed gehad heeft bij jullie en dat maakt mij ook blij!
Bedankt voor de fijne verhalen en misschien tot nog eens.
Groetjes
Fanny
Gisteren heb ik met de nodige fierheid met jullie meegereden van Tongerlo naar Turnhout. Een mooie belevenis. Ik keek gisteren al uit gewoonte op jullie blog. Geen nieuws. Dat was even vreemd en zeer duidelijk, de pelgrimstocht is voltooid.
Daarom nu verheugd op dit laatste mooie woord dat ik vandaag toch mag lezen.
De goede ontvangst hebben jullie meer dan verdiend, geniet nog lang van jullie avonturen. Jullie zullen ook nog lang niet uitgepraat zijn en in september nog vele verhalen mogen ophalen voor collega's.
Tot in september en geniet nog even na en van de rust die je nog rest.
Blij om mee te mogen delen in 350 jaar H. Graf...
En heel heel heel blij 'ONZEN TOM' terug dichtbij te hebben...
zeer mooie verhalen van jou, Tom, leuk om te lezen
aan deze verhalen en belevenissen zullen jullie nog zeer dikwijls terug denken!!!
Martine, spijtig dat niemand van de vvm-ers er kon bijzijn om je veilige thuiskomst mee te vieren, maar dat zullen we zeker nog doen!!!!
Het hartelijke ontvangst hebben jullie 1 voor 1 helemaal verdiend.
Koester de vele herinneringen die allen in jullie hart zullen blijven.
Wij hebben een prachtige week meebeleefd: een week die energie geeft.
Nogmaals hartelijk dank aan iedereen, maar vooral aan de verkenners.
Dank aan allen!
Bedankt en proficiat aan allen die op een of andere manier participeerde aan dit hoogtepunt van ons feestjaar!.
Toen de bedevaarders in het Heilig Graf kwamen binnen gefietst, wist ik niet wat ik voelde. Ik was erg ontroerd. Een zeer mooi woordje van Zr. Hélène maakte het 'af'. Een medaille hebben jullie allemaal verdiend.
Bedankt, iedereen! Bedankt, Tom!
Het was indrukwekkend jullie te zien aankomen in de Patersstraat.
Blije en triomfantelijke gezichten.
Ook bedankt aan de verslaggever, zo kon ik jullie dagelijks volgen.
Groetjes, Mimi
Ons geliefd Heilig Graf heeft weer een formidabele bijdrage geleverd aan minder verzuring en meer contentement.
Bedankt en doe zo voort !