rit 15: Paris, ville de nos rêves
9 augustus 2012 - Jablines, Frankrijk
Ik beken. Ik ben gek op animatiefilms. Of dat bevestigt dat mannen eeuwig kinderen blijven, weet ik niet, maar ik kan met open mond kijken hoe animators met een computer of tekenaars met hun pen zoveel gevoel en emoties kunnen brengen op enkele witte bladen. Een van mijn lievelingsfilms is Ratatouille. De avonturen van Rémy geven me zo 'n mooi beeld van Parijs met een sfeervol Parijs aan de oevers van de Seine met typische Franse muziek op de achtergrond. Tijdens het ontbijt probeerde ik regelmatig die sfeerop te roepen want vandaag zouden onze pelgrimwegen dwars door Parijs gaan.
Een stevige afdaling bracht ons van het landelijke Saint-Chéron naar de voorbode van Parijs: Arpagnon. We hadden al snel door dat fietsen door de voorsteden niet hetzelfde is als de wegen die we tot hiertoe gewoon zijn. Rood licht hier, hindernis of grote weg daar en het was je steeds concentreren op de routebeschrijving van Zijne Wijsheid die ik vanmorgen met zijn 86 aanwijzingen al ronduit indrukwekkend vond. Uiteindelijk sukkelden we op een fietspad dat ons tussen alle wegen vlot naar hartje Parijs beloofde te brengen. Hoewel vlot? Het ging soms flink omhoog en het was altijd oppassen voor vertragingsbarricades. Maar na 10 km zagen we in de verte een schim van de Eiffeltoren en nog enkele kilometers verder stonden we ons te vergapen aan de Notre Dame.
Sommigen snoven even de sfeer op, anderen verkenden Parijs wat verder, er waren er zelfs die een koninklijke toursprint hielden op de Champs Elysées. Alvast een goede oefening voor de echte eindsprint op de Zijne Wijselijke Paterstraat die nu toch met rasse schreden op ons afkomt.
Daarna wurmden we ons uit Parijs. Nog even het kanaal via La Vilette en we belandden in de echte achterbuurten. We spotten zelfs enkele echte minikrottenwijken. Hollande heeft nog werk.
Hoe verder Parijs achter me lag, hoe dieper de teleurstelling zich manifesteerde in mijn hoofd. Ja, het was tof geweest. Maar een kaarsje branden in de Notre Dame zat er niet in. Tenzij we graag een uurtje willen aanschuiven. Ik moest denken aan dat lieflijke kerkje in Buglose dat ons uiterst gecharmeerd had. Een oprecht kaarsje branden was daar geen probleem. De piramide van het Louvre was toch ook de moeite, maar de grootsheid van heel het gebouw en het bijhorende park stak schril af met het dorpje Laas waar ik geen enkele keer mijn pedalen moest ronddraaien om er door te geraken. Laten we ook eerlijk zijn, de schoonheid van de Eiffeltoren ligt hem vooral dat de mensheid in staat is om zoiets te maken, niet in de hoop metaal waaruit het gemaakt is. En de Seine waar ik zo 'n romantisch beeld van heb, leek eerder een gracht voor plezierboten die in niets kan tippen aan een fietstochtje langs demachtige Loire. Misschien ben ik wel wat streng, bedacht ik me. Op zo 'n korte tijd kan je maar een zeer beperkte indruk van de stad krijgen. Ik was niet geweest in Montmartre, ik had het Quartier Latin niet bezocht en ongetwijfeld zijn er nog duizend andere plaatsje die mijn hartje wel zouden veroveren. Maar de gezelligheid van Parijs uit Ratatouille had ik alleszins nergens ervaren.
Een Pelgrim heeft geen boodschap aan zo 'n grote stad, die zoekt rust, lieflijkheid en eenvoud op. Misschien moeten onder een andere gedaante Parijs een nieuwe kans geven en op zoek gaan naar de Ratatouilegezelligheid.
De weg uit Parijs lag bezaaid met moeilijkheden. Een weg uit de routebeschrijving missen, is geen optie, want terug op de route geraken, is enkel een illusie. Zo zal de voorstad Meaux voor sommigen van ons een eeuwig trauma blijven.
Morgen duiken we terug het platteland in, we kijken er met z'n allen naar uit.
Salutations de Paris,
Tom
PS Momenteel drinken we hier een lekker glaasje bubbels. Het is de laatste verwennerij van de ploeg die in de vooravond naar huis vertrok. Afscheid nemen bestaat misschien niet, maar er vloeiden hier en daar toch een traantje. Stef, je jeugdig enthousiasme werkte aanstekelijk voor iedereen. Ilse, je genoot vaak in stilte en was altijd in voor een goede babbel. De aanstekelijke lacht van Leen en het 'weet je al dat ik een huis gekocht heb' gebrabbel van Kathleen zullen we hier meer dan missen. Julie waren een geweldig team en deden veel meer dan we ooit van jullie durfden verwachten. Een dikke knuffel en kus van ons allemaal. We missen jullie nu al. Maar wees gerust, de nieuwelingen maakten een goede start en we zijn er van overtuigd dat we nu ook in goede handen zijn.
Chapeau !!! (trouwens een Franse klak is een béret...)
We blijven jullie volgen (nu via de blog) en tot binnenkort in Tongerlo.
Ik denk dat jullie vandaag weer heel veel indrukken hebben opgedaan..
Aan de verhalen te zien, lijkt het alsof jullie ook heel veel tijd hebben om te denken. Jullie komen steeds dichterbij . Bedankt voor het reisverhaal, Tom.
Nog veel plezier en geniet!
Hup, hup, hup aan alle teams en een extraatje 'hup' voor team Caers.
Groetekes
Geniet van de 'laatste' kilometers en laat je vooral soigneren door de nieuwe ploeg. Ann, Luc, Dries en ? gaan jullie zeker en vast nog lekker verwennen, zodat jullie met z'n allen de eindmeet halen.
Toi, toi en tot in de stille Kempen....
Ja, jullie zullen allemaal wel ontstrest zijn als jullie Belgenlandje binnen rijden denk ik.
Ze voorspellen voor zondag zomerse temperaturen in België (en in de Kempen tropisch).
Geniet nog van jullie laatste dagen in Frankrijk.
Go go go iedereen, You are the best!
Nog een paar ( ;-)) kilometers en de lekkere luie zetel,een echt bed, een warm badje en de warmte van jullie gezin staan op jullie te wachten...
Veel succes vandaag!
Groetjes
Stéphanie
Daarna koffie zetten, alleen is het nu de senseo! OEF! ;-)
Lieve mensen allemaal, merci voor de leuke week. Zo'n sterke, geweldige, toffe, grappige, sfeervolle groep.
Ik kan alleen maar vol bewondering terug denken aan jullie. Na zo'n zware fietsdagen toch altijd weer snel de tent opzetten en blijven lachen. GEWELDIG vind ik het!
Doe dat nog goed die laatste week. (daar twijfel ik niet aan!)
See you in Tongerlo!
Dikke knuffel
En Tom, Parijs, awel ge moet er eens terug naartoe, zonder uw fietsbroek...
We zijn blij dat we de foto's hebben gezien van de reis.
We wachten al een beetje tegen dat je terug aan komt.
We missen jullie.
ZIe dat je rap thuis komt en we zullen een kaarsje branden voor de goede aankomst.
De groeten aan iedereen ! En tot donderdag?
moemoe en vava
We trachten ons 'normaal' leventje weer op te nemen, maar onze gedachten dwalen steeds terug naar 'onze' fietsers. Zouden ze gisteren nu goed gegeten hebben? Was er nog wel genoeg kaas in de frigo? Zou het bier wel koud genoeg staan? ... Neen, we moeten maar 1 keer koffie zetten vandaag!
Het was voor ons een GEWELDIGE ERVARING, zoveel plezier, ambiance, maar ook doorzettingsvermogen en verbondenheid in 1 groep in 1 week, dat kom je niet vaak tegen. Zoals Myriam het zo mooi verwoordde gisteren: hier ontstonden vriendschappen voor het leven!
Ondertussen hebben we een dagje Hoogstraten achter de rug, met een goed terrasje (want dat woord kenden we nog steeds niet in't frans) en voor de Stef een 'koud Duveltje'. De auto van Dries is weer thuis en het remorkje heeft Stef snel even gerepareerd.
We blijven jullie uiteraard volgen op de blog en proberen jullie ook vanuit onze luie stoel wat moed in te spreken.
Volhouden, niet opgeven en blijven mekaar graag zien!
Tot de volgende blog!
Vele knuffels xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
De enthousiaste jongeling ;) en de stille genietster
Met veel plezier blijf ik jullie belevenissen nog volgen op de blog.
Martine je doet dat goed!!!!
Hou nog vol.