rit 9: het land van nooit
3 augustus 2012 - Vivonne, Frankrijk
Na de zware tocht van gisteren, zag het er vandaag 'een pak beter' uit. Slechts 101 km scheidde ons van Vivonne, waar de volgende Zaragozaparty zou plaats vinden.
'Rij terug naar Brug 1'. De routebeschrijving was duidelijk. Nog wat links en rechts draaien en we zouden op weg naar het liefelijke Orioux zijn. We draaiden naar links, naar rechts, naar boven, naar onder, nog een keer naar rechts, dan weer naar links. Elk rond punt, elke uitweg kwam aan bod. We dachten dat alle wegen naar Rome leidden, maar hier liepen ze allemaal naar de A10. Enfin, 20km stond er op mijn kilometerteller en ik stond nog steeds in het centrum van St.Jean d'Argely.
Dan maar de gevoelsgps weer aan en na een goede 40km stonden we in het liefelijke Antezan. Orioux zou voor eeuwig onze Atlantis blijven. Wat heuvelruggen over, beetje links, dan weer rechts en we reden Aulnay binnen. In het centrum waren we even de weg weer kwijt. 4 straten, met geen enkele pijl. Het was een voorteken van wat zou volgen. Gelukkig bood een brave jongen spontaan zijn hulp aan. Het bos van Aulnay bracht ons verpozing met zijn prachtige natuur, maar toen we een grindweg tegen kwamen, geraakten we opnieuw in de war. Links of rechts? Toch maar links. Wat toen volgde was een labyrint aan dorpjes en wegen. 3x kwamen we op de hoofdweg uit die de ene keer naar Melle leidde, de andere keer ook weer niet. Plots zaten we in een dorpje dat de weg terug bleek te zijn. Nog erger werd het toen sommige dorpjes niet eens op de kaart bleken te staan. Toppunt was een kruispunt met 4 pijlen die in totaal 9 dorpjes aanwezen, maar geen enkel dat we nodig hadden. De hopeloosheid kon je stilaan van ons gezicht aflezen.
Tranen schoten net niet in onze ogen, toen we Cherigne bespeurden op een van de borden. Toen we in rustplaats Melle aankwamen, hadden we al 96 km achter de kiezen, terwijl mijn bladje zei dat 56 genoeg zou zijn. Het mes werd nog even wat dieper gestoken toen bleek dat St.Jean d'Argely maar feitelijk 44km van ons verwijderd zou zijn.
We zwoegden ons uit Melle. Nog even snel wat druifjes en een suikerwafel naar binnen werken. We waren net te laat voor het naar verluid uitgebreide buffet. Dan maar op zoek naar de weg naar Lezay. Toen we het houten bushokje vonden, dat al ons bij aanvang intrigeerde in de routebeschrijving, daagde een eerste vorm van hoop op. Courge, St.Sauvant en Comble waren dorpjes naar ons hart. Goed aangegeven met tal van pijlen. Na 145 km stoomden we eindelijk Vivonne binnen. Zijne Wijsheid was daar al een tijdje en haalde weer even zijn glimlachje boven. In 107 km ging het blijkbaar ook.
Even nog nagenieten bij een pizzatje, waar de 'Cycling High' hoogtij vierde en boompjes werden opgezet over flochkes en rode vruchten.
Morgen maar 69 km. De eerste gokjes werden al gewaagd over de werkelijke afstand die sommigen zullen afleggen.
69 lijkt ons eigenlijk genoeg...
Salutations,
Tom
Groetjes!
Morgen op het rechte pad blijven, Tom, of moet ons ma toch eens de weg komen wijzen...
Lieve groetjes van iedereen die hier logeert en van wie hier 'nu' niet logeert...
Griet Willems
Hou maar goed vol. De hele familie volgt jullie op de voet.
Hopelijk blijft het bij 69 km vandaag.
Beste familie,
We zijn heel blij om te melden dat op dinsdag 31 Juli, om 01.34 in de vroege ochtend, is Alexander Huu Long Denaux geboren. Hij was 48 cm lang en 2.69 kg op dat moment. Hij is geboren in het Heilig Hart ziekenhuis te Leuven.
Hà en Alexander maken het goed. Ze moeten tot morgen hopelijk) nog in het ziekenhuis blijven (of ten laatste tot zondag).
Opa Willibrord en oma Guadalupe hebben al een bezoekje gedaan... hierbij de foto van het heuglijke moment.
Veel groetjes vanuit Zaventem.
Guillermo (en Hà vanuit het ziekenhuis in Leuven).
hierbij een teken van leven voor vake en moeke.
We zijn gisteren gaan zeilen met kris en Bas, op een laser. Daarna zijn we gaan zwemmen in een zwemvijver van vrienden van Els en Kris.
Hierna zijn we naar de film gegaan en hebben we intouchable gezien, een echte aanrader!
groetjes
Liefs van Riet
Ik volg jullie via mail.
Mimi
Wat leuk om al die verhalen te volgen, en zelfs tante Diane volgt den blog:-) zalig...
Goed bezig daar en wat een afstanden leggen jullie daar allemaal af. Ik ben SUPERTROTS, Martine!!!!!!!! en ook op de anderen natuurlijk. Worden jullie een beetje gesoigneerd door de dames van de camion? Eigenlijk twijfel ik daar geen seconde aan, ik ken ze en het zijn echt goeikes:-) Volhouden en hou ons maar op de hoogte met jullie spannende verhalen. Vergeet jullie tussen de zware inspanningen ook niet te ontspannen en te amuseren, hé.
In jullie ogen belachelijk, maar ik was gisteren avond kapot van de training voor de rit Turnhout-Tongerlo, en terug. Alles deed pijn, en moe. Ik dacht continu aan jullie de dapperste aller Galliërs! Maar we zullen er zijn! Hopelijk heb je vandaag een rustige dag, om Jos en Hilde te ontvangen en te laten aansluiten. Heb wat compassie met hen aub!
Tien
Grtjs aan Martine en aan iedereen.
Veel succes voor iedereen en een speciale proficiat voor de verslaggever!
Groetjes en doei
Ikke
Volhouden, genieten en samen de eindmeet halen is nu het motto.
Succes ermee we duimen ervoor!
Chris
Veel succes en hopelijk komt er een dag waarop jullie minder kilometers moeten afleggen dan voorzien.
Ik wens jullie nog veel energie en plezier!