rit 2: de eerste bergrit
Ayerbe - Jaca, het klinkt als een rit uit de Ronde van Spanje waar niemand van weet waar die plaatsjes liggen. Zoals Peter al beschreef, lagen in de verte de Pyreneen te loeren. Die verte bleek echter maar een kilometer of 5 te zijn. Een fikse afdaling uit Ayerbe en plots zaten we er middenin. Een rivier die tussen de bergen sneedt, zorgde voor een adembenemend zicht en je voelde je plots een worden met de natuur. Dat er af en toe een kort klimmetje in zit, neem je er met de glimlach bij. Na 20 km werden we nog getrakteerd op een prachtig stuwmeer. Wat wil een mens nog meer denk je dan? Maar terwijl je zit te vergapen aan al dat schoon, voel je plots de benen zwaarder worden. Je belsuit na een tijdje toch maar je ogen af te wenden van de natuur en een blik te werpen op de kilometerteller. Hoewel je het niet ziet, kan dit enkel een klim zijn. Af en toe een korte afdaling, maar de weg slingert zich steeds verder omhoog door de bergen. Een eerste vloek kan maar net onderdrukt worden, tot plots je een bordje Puerto en nog wat ziet. Je staat op een top en krijgt een fantastisch uizicht op de omgeving. Dan volgt een afdaling waarin letterlijk alle remmen los kunnen (67,8 km/u op mijn teller). Even wat eten in Puenta La Reine en dan de laatste 20 kilometer naar Jaca. Een eindeloze rechte baan die glooit als een minigolfbaan, maar waarin de klimmen sterker zijn dan de afdalingen. Af en toe kruis je pelgrims op weg naar Compostela. Je knikt eens en probeert er nog een 'ola' uit te persen. Maar voor de laatste kilometers heb je echt al je adem nodig. In Jaca gooi je even je handen in de lucht alsof je de Vuelta hebt gewonnen. Je bent er... Nog even snel naar de camping en dan een welverdiende douche, denk je dan. Als de weg naar de camping een klein, niet zo heel berijdbaar weggetje blijkt te zijn, is er een lichte achterdocht. En jawel, ineens een fiks klimmetje die over de 15 procent gaat. De weg kronkelt zich weg van Jaca, maar de klim blijft krachten kosten. Het bordje 'camping 300m' kondigt het echte einde aan. Maar wat kunnen 300m lang duren...
Maar alle ellende vergeet je snel, als je het zwembad ziet. Genoeg geklommen, genoeg geschreven. Het is tijd voor een frisse duik!
Adios!!!
Tom
Als jullie daar een duik in het zwembad gaan nemen dan ga ik in mijne jacuzzi zitten, ik moet toch ook iets hebben hé!
Veel succes nog enne... ik volg jullie daar op de voet! Of is het op de band in dit geval??? Groetjes aan Martine en aan héél de groep!
Veel moed, veel succes, en veel deugd.
ik ben ook wel een beetje jaloers dat ik er niet bij kan zijn, ooit
als we misschien samen naar La Compostela fietsen ???? dan kunnen we samen van het prachtige landschap genieten.
Hopelijk is de sfeer in de groep een gezellige boel en dan gaat het
morgen zeker lukken als jullie de echte bergen moeten trotseren,
wij duimen hier allemaal voor jullie maar met jou erbij zal dat zeken
geen probleem zijn. ale profiteer maar van den duik in't water, dat ga ik nu ook doen adios tot een volgend schrijven xxx
Hier is 't momenteel ook ZWETEN hoor.
Geniet ervan.
Groeten van het thuisfront.
PS: Ik vind jullie Heilig-Graf fietspakjes wel heel tof!