rit 3: op weg naar het dak van de tocht

Vanmorgen was het ongewoon stil aan het ontbijt. Ja, we hadden gisteren de eerst bergjes vlot overleefd, maar vandaag stond het echt werk op het programma: Peurto de Somport. Met een blik op de bergen achter Jaca toch maar besloten om een beetje arrogantie aan de dag te leggen: geen grafshirt vandaag, maar een onvervalste bolletjestrui. Het is ik tegen de berg. De aanloop is vervalst plat. Wanneer we Jaca achterlaten slingert de weg zich over de idyllische dorpjes Castiello di Jaca, Villanua en Canfrac. De bordjes tunnel de Somport zijn niet voor ons. Wij moeten de col over. Een nijdige 8-9% brengt ons naar Canfrac Estacion. Toch maar even stoppen hier. Maurice had gisteren aan tafel de historie verteld en enige nieuwsgierig opgewekt. Overdreven had hij niet. Een monumentaal station dat zo in een Harry Pottervehaal dienst zou kunnen doen. 's Avonds moet het toch ietswat griezelig aandoen, bedacht ik me. Maar we met uitstellen verdwijnt de klim natuurlijk niet. Terug de fiets op voor het echte werk. Meteen een bordje 8 procent. Lichtse versnelling zoeken en trappen maar. De wind pal op het gezicht zorgt voor een extra moeilijkheidsfactor. Na 2 km duikt er een monumentale rots op. We bijten nog even door en de helling wordt even wat minder steil. Beetje recupereren, nog eens goed drinken, sommigen op zoek naar een banaan of mueslireep. We klimmen verder. De weg slingert zich voort op weg naar Candanchu. In de verte zien we het liggen, maar helaas ook weer een bochtje met 8%. We passeren het skidorp en het blijft naarstig zoeken naar de top. En plots duikt ie op. Nog even op de tanden bijten en die versnelling ronddraaien en na meer dan 30 km zijn we eindelijk op de top. De berg heeft ons niet klein gekregen, althans voor degene die er al zijn. Maar degenen die nu nog aan het zwoegen zijn, zullen zonder twijfel ook het dak halen. We verdienen vandaag allemaal vandaag die bolletjestrui!

En nu nog snel even dalen. Hopelijk werken de remmen :-)

Greetz,

Tom, de verkenner